Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υποχρέωση διατήρησης των δεδομένων των πολιτών

Υπέρ της άποψης ότι τα κράτη - μέλη δεν μπορούν να επιβάλλουν γενική υποχρέωση διατήρησης των δεδομένων στους παρόχους υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών, τάσσεται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Όπως αναφέρει σε σχετική απόφασή του, το Δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται στη γενική και χωρίς διάκριση διατήρηση των δεδομένων κίνησης και των δεδομένων θέσης των πολιτών. Ωστόσο, διευκρινίζει ότι τα κράτη - μέλη μπορούν να προβλέπουν προληπτικά τη στοχευμένη διατήρηση των δεδομένων μόνο για λόγους καταπολέμησης του εγκλήματος.

Τα κράτη - μέλη δεν μπορούν να επιβάλλουν γενική υποχρέωση διατήρησης των δεδομένων στους παρόχουςΣύμφωνα με το Δικαστήριο, για τη δεύτερη αυτή περίπτωση είναι προϋπόθεση ότι η διατήρηση περιορίζεται σε ό,τι είναι απολύτως αναγκαίο όσον αφορά τις κατηγορίες διατηρούμενων δεδομένων, τα πρόσωπα των οποίων τα δεδομένα διατηρούνται, καθώς και το διάστημα για το οποίο γίνεται δεκτό ότι πραγματοποιείται η διατήρηση. 

“Η πρόσβαση των εθνικών Αρχών στα διατηρούμενα δεδομένα πρέπει να υπόκειται σε προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων, ιδίως, ο προηγούμενος έλεγχος ανεξάρτητης αρχής και η διατήρηση των δεδομένων εντός των εδαφικών ορίων της Ένωσης”, αναφέρει.

Το Δικαστήριο, μεταξύ άλλων, υπενθυμίζει την πάγια νομολογία του, κατά την οποία η προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής στο επίπεδο της Ένωσης επιτάσσει οι παρεκκλίσεις από την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα να μην υπερβαίνουν τα όρια του απολύτως αναγκαίου. Το Δικαστήριο εφαρμόζει την εν λόγω νομολογία στους κανόνες που διέπουν τη διατήρηση των δεδομένων και στους κανόνες που ρυθμίζουν την πρόσβαση στα διατηρούμενα δεδομένα. 

Επέμβαση
Το Δικαστήριο διαπιστώνει, μάλιστα, ότι τα διατηρούμενα δεδομένα, λαμβανόμενα στο σύνολό τους, παρέχουν τη δυνατότητα συναγωγής ιδιαιτέρως ακριβών συμπερασμάτων σε σχέση με την ιδιωτική ζωή των προσώπων των οποίων τα δεδομένα έχουν διατηρηθεί. “Η επέμβαση την οποία συνεπάγεται εθνική ρύθμιση προβλέπουσα τη διατήρηση των δεδομένων κινήσεως και των δεδομένων θέσεως πρέπει, επομένως, να θεωρηθεί ως ιδιαιτέρως σοβαρή. Το γεγονός ότι η διατήρηση των δεδομένων πραγματοποιείται χωρίς οι χρήστες υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών να ενημερώνονται σχετικώς μπορεί να προκαλέσει στα οικεία πρόσωπα την αίσθηση ότι η ιδιωτική τους ζωή αποτελεί το αντικείμενο διαρκούς παρακολουθήσεως”, καταλήγει το Δικαστήριο. 

Ανίσχυρη η Οδηγία
Θυμίζουμε ότι με την απόφαση “Digital Rights Ireland” του 2014 , το Δικαστήριο κήρυξε ανίσχυρη την Οδηγία για τη διατήρηση δεδομένων, με το σκεπτικό ότι η επέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα του σεβασμού της ιδιωτικής ζωής και της προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που επέτρεπε η Οδηγία, δεν περιοριζόταν στο απολύτως αναγκαίο. Κατόπιν της απόφασης αυτής, το Δικαστήριο επιλήφθηκε δύο υποθέσεων που αφορούν την επιβαλλόμενη στη Σουηδία και στο Ηνωμένο Βασίλειο γενική  υποχρέωση των παρόχων υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών να διατηρούν τα συναφή με τις επικοινωνίες αυτές δεδομένα, των οποίων τη διατήρηση προέβλεπε η Οδηγία που κηρύχθηκε ανίσχυρη.

Επιστροφή...

Update cookies preferences